Tutoyeren of vousvoyeren?

Het Duitslandbeeld van Nederlanders heeft zich in de afgelopen decennia sterk veranderd. Dagelijks stromen er duizenden mensen de grens over om in hun buurland te werken. Maar zijn er nog steeds grote verschillen qua cultuur tussen beide landen? Zitten wij dichter bij elkaar dan wij denken, of moeten wij nog steeds rekening houden met zogenoemde cultuurverschillen? In de volgende serie van artikelen zal het Team van Klaar voor de Start u uitleggen, hoe Duitsers "tikken“ en wat belangrijk is om te weten als het gaat over de Duitse cultuur. Gewoon maar de grens over? Dat kan zeker, maar in de alledaagse en in de zakelijke cultuur zijn er nog steeds belangrijke verschillen qua cultuur te zien.

 

 

Als er officiële evenementen in Nederland zijn, dan wordt er wel vaak “u” gebruikt. Maar in Nederland is het ook gebruikelijk om iemand tijdens de eerste ontmoeting met “je” of “jij” aan te spreken. Dat gebeurd zelfs op zakelijke afspraken en meetings. Dat kan in Nederland, maar meestal niet in Duitsland. Wees voorzichtig met de aanspraak “du” in Duitsland. Anders dan in Nederland betekent “du” tegelijkertijd een persoonlijkere relatie met iemand. In een zakelijke context is het dus gebruikelijk om iemand met “Sie” aan te spreken. Daarom moeten wij Nederlanders ook niet gek opkijken, als een Duitse medewerker zelfs na jaren nog steeds “Sie” zegt. Het komt heel vaak voor dat Duitse collega’s al twintig jaar samen op kantoor zitten en nog steeds “Sie” tegen elkaar zeggen.

 

 

Er zijn verschillende mogelijkheden om een eerste gesprek met een Duitse klant of handelspartner aan te pakken. Ten eerste is een formele aanspraak belangrijk (bijvoorbeeld: Guten Tag Herr/Frau). Informele aanspraken zoals in het Nederlands “Hai”, “Hoi” etc. moeten worden vermeden.

 

 

Ten tweede is het altijd handig om met de aanspreekvorm “Sie” te beginnen. Dit is altijd een veilige uitgangspunt. Mocht je hierover onzeker zijn, laat de Duitse gesprekspartner bepalen, wanneer jullie van een “Sie” naar een “du” overgaan. Het kan ook gebeuren, dat de Duitse kant nooit een “du” zal aanbieden, maar vat dat niet persoonlijk op. Aan het eind van het gesprek is het ook belangrijk om formeel te blijven. Wees voorzichtig met uitspraken zoals “tschüss” en “tschau”. In Nederland zeg je heel vaak doei, maar in Duitsland is zoiets bij zakelijke gesprekken niet gebruikelijk.

 

Tenslotte nog één tip. Informeer uw Duitse klant, handelspartner of medewerker aan het begin van het gesprek, dat u in Nederland vaak “je” zegt. Juist daarom kan het gebeuren, dat u tijdens het gesprek zonder opzet tutoyeert. Na deze verklaring is het niet erg als u op een gegeven moment per ongeluk eens tutoyeert.